Başbakanın

Açtığı

Yerleri

Bulamıyoruz!

Bu yazının bu kadar geç kalmasının bir sebebi de bu!
Hala bulamadık.
“Belki buluruz” diye yazıyı da ağırdan aldık.
Ama yok!
Hani Başbakan gittiği yerde elli- altmış açılış yapıyor ya..
Bizim ilde de önüne koyulan bir düğmeye bastı..
“Pırt” diye ellibeş yer açıldı!
Meydandaki insanlar her bir yanlarına bakındılar;
“Nerede bunlar” diye..
Sonra dediler ki:
“Herhalım televizyon gibi kumandayla uzaklarda açıldı”
“Tabii tabii” diyenlerde oldu meydanda:
“Fabrikayı getirip burada açamaz ki.. bizi de fabrikaya kadar yormak istemedi, bastı düğmeye o, orada açıldı!”
Peki ama bu fabrikalar sınır dışında mı?
Yoksa başka ilde mi?
Yok..
Yok oğlu yok!
Bulamıyoruz.
Kırkından vazgeçtik, beşi dahi yok!
Aramadığımız yer- gök kalmadı..
Belki “ nurlandılar kimse görmüyor” diye ameli iyi olanlara, ruhu salih olanlara baktırdık..
Yine gören olmadı!
Hatta içimizden bazıları dedi ki:
“Bize en yakın Harakani Hazretleri, gidip dua edip öyle aramaya çıkalım..
Belki Rab’bimiz bize gösterir!”
Buna da materyalist bir arkadaşımız karşı çıktı:
“Var olsa görünür.. Madde görülen, dokunulandır!”
“Kütlesi ve hacmi varolandır” diye de başka bir arkadaşımız ekledi!
Bu yüzden gözle görülecek,ele dokunulacak işler arıyoruz..
Bir grup, Ermeni sınırına dayanmıştık ki..
Şehirden bir haber geldi:
“Tez geri dönün, şehir ekibi olarak biz bulduk!”
Artık arabasını vitesten atandan tutunda..
Arabanın içinde koşanlarımız bile var!..
Meğer her birinin dibinden hepimiz yüzer defa falan geçmişiz!
“Niye görmedik” diye hepimiz birbirimizin yüzüne, kör gözüne tükürdük!
Olay şöyle olmuş:
Başbakan şehre gelmeden Vilayete bildirmiş:
“Açılış yapılacak yerlerin listesini çıkarın, konuşma yapacağım yere de bir buton koyun!”
Vilayet şaşırmış: “Yer yok ki!”
Belediye’ye yazı yazmışlar:
“Siz ne yaptınız?”
Yok!
Belediye düşünmüş taşınmış iki yer bulmuş..
“Mezbahane’nin et kancalarını yeniledik.. bir de.. Ekmek fırınının tepsilerini!”
Başka?
Başka yok!
Kaldı elli üç..
Eee.. şehirde Devletin bırakın elini, serçe parmağının tırnağı bile yok…
Okullara yazmışlar..
Bir okul “tabela değiştik” demiş
“Olur olur yazıyoruz” demişler.
“Cam- mam değişen de olur, demişler ama..
Son zamanlarda cam değişen okulda yok!
Bakmışlar olacak gibi değil..
“Dükkan- Mükkan açan yok mu?” diye sormuşlar.
Ticaret Odası;
“Herkes kapatıyor” diye yazı yazmış.
Bütün vilayet seferberlik ilan etmiş..
Dürümcü, ayrancı, şerbetçi, şekerci, kestaneci..
Bir hayırseverimizin civan ölen babası için yaptığı camii morgunu da yazdırmışlar!
Ama dolmamış!.
Feşmeken Köyü Muhtarı nefes nefese gelmiş vilayete..
“Bizim köylü Hakmemmet kırkbaşlık bir ahır yaptı ama, üstü açık!”
“Olsun yazalım” demişler.
Falan köyün Azası Şemistan:
“Bibimin oğlu 88 model bir araba aldı”
“Çıkçık o olmaz” demiş bir de kızmışlar Aza!ya..
Eee peki ne olacak?
Et- Balık yok, Süt yok, Çimento yok, Deri yok, kaz yok, Orman yok, Gümrük yok.. Tren yok, Şeker yok, Ofis yok, Karayolları yok, Köy Hizmetleri yok..
Başbakan’da zaten uçaktan bakmış tüten bir baca da yok..
Elindeki bir bıçağı çocuğun elinden nasıl alırız?
“Aaaa kuşa bak..” deriz demi?
Başbakan’da ağzının içine bakan millete:
“Aaaa bu ne.. Bu.. bu ucube!” demiş.
Sonra da önündeki düğmeye basmış.
Ellibeş yer bir den “pırt” diye açılıvermiş!
Başbakan: “Açtım!” demiş..
Ol hikaye bundan ibarettir arkadaşlar.
Biz avanaklar ise boşu boşuna dağı taşı dolaşmışız!
Hele sınırına dayandığımız Ermenistan’a geçip bi de onlara sorsaydık.. rezil olacaktık!
Onlar mı yapılanları gelip bizim gözümüze soksaydı… yaa!..

Muharrem Yerli